ادامه نسبت ذهن با عین
به طور خلاصه می‌توان گفت اوّلاً معرفت ما به شدن‌هایِ صفاتِ اَعیان است نه به کُنه و ذات آن‌ها ( اگر کُنه و ذاتی باشد) . دوم این‌که معرفت ما با این شُدن‌ها متناسب است و نسبت این تبدیل ثابت است . یعنی نسبت تصوّرات ما از شُدن‌ها در ذهنمان به هم ، عیناً مساویِ نسبت شُدن‌ها در عالمِ خارج از ذهن است ( این موضوع بسیار حائز اهمیت است ) . طبیعی است که من از ویژگی‌هایی که بسته به سلیقه و ذوق و روان و طبع آدمی است صحبت نمی‌کنم و نتایج فوق فقط در میدانِ آن ویژگی‌هایی قابل استناد است که کمّی است و قابل اندازه‌گیری با دستگاه‌های سنجشگر است نظیر بُعد و وزن و سرعت و شکل و ......